Er zijn vragen die niet beantwoord worden met woorden,
maar met ervaring.
Met voelen.
Met herinneren.

Voor mij begon deze reis met een innerlijk conflict:

Mag een vrouw uit Europa zich verbinden met het sjamanistische veld?
Wat is mijn plek daarin?

En vooral: Wat wil Spirit dat ik ben?

Ik voelde dat het tijd was om te luisteren —
niet met mijn hoofd, maar met mijn lichaam, mijn hart, mijn ziel.
En dus stapte ik een plantenceremonie in.
Niet om te ontsnappen, maar om te thuiskomen.

De poort van vergeving

Het eerste wat zich toonde waren mijn ouders.
Niet als aanklacht, maar als uitnodiging.
"Kun je ons vergeven?", vroegen ze zonder woorden.
En ik antwoordde: "Ja. Ik hou van jullie."

In die woorden verschoof iets.
Een oud web brak open.
Ik voelde het: het loslaten van diepe familiepatronen.
Mijn energie begon vrijer te stromen.

Geboorte als keuze

Toen verscheen een beeld.
Symbolisch. Krachtig.
Het lichaam van mijn moeder — een rijpe perzik, klaar om te openen.
Een heilige poort, geen fysieke herinnering.

"Ben je bereid om opnieuw geboren te worden — bewust, in jouw kracht?"

Ik legde af wat mij niet meer diende.
Niet letterlijk, maar energetisch.
Maskers. Rollen. Beschermlagen.En ik zei: ja.

Zelfliefde als sleutel

Daarna kwam de uitnodiging tot zelfliefde.
Niet in de vorm van denken, maar als ritueel van her-innering.

Wat volgde was een innerlijke beleving:
een stroom van energie die door mij heen trok.

Eerst zwart — het niets
Daarna rood — de levenskracht
En tenslotte wit licht — helder inzicht

Ik voelde me opnieuw verbonden met wie ik ben.
Niet in fragmenten, maar in volledigheid.
En ik hoorde: “Je kunt nooit te veel van jezelf houden.”

De boodschap van de ziel

Toen werd het stil… en helder.
Een trilling nam mijn veld over.
Een stem uit het dieptebewustzijn sprak:

“I am the light born out of the darkness.
I am the softness hidden in pain and suffering.
I come to you to help you understand your sorrows.
I am the Lady of Deep Waters.”

Geen boodschap van buitenaf.
Dit wás mijn essentie.
Mijn ziel sprak zichzelf uit.

Ik voelde: ik ben geen zoeker meer.
Ik ben drager van dit weten.

Sobek & de poortwachters van het water

In dat diepe veld verscheen Sobek — niet als figuur, maar als energie.
De Egyptische hoeder van water, wedergeboorte, seksuele levenskracht.

Hij begeleidde mij door deze activatie van zachtheid en kracht.
Een oervader in het mysterie.
Een gids voor het bekrachtigen van mijn vrouwelijke kanaal.

De piramide van herinnering

Daarna zag ik een piramide.
Niet uit steen, maar uit licht en weten.

Ik begreep: Mijn ziel bouwt lagen.
Laag na laag.
Van vergeving, naar zelfliefde, naar belichaming.

Elke stap is een initiatie.
Elke herinnering een activatie.

Van zaad naar belichaming

En toen, als een echo uit een oude reis,
klonk het weer:

“You are a healer of the Earth.”

Die woorden hoorde ik acht jaar geleden.
Ze waren toen een zaadje.
Een fluistering.

Nu — na al wat ik heb gevoeld en herkend —

weet ik:
Ik bén het.
Niet als rol. Maar als aanwezigheid.

Thuiskomen

Deze reis was geen visionair spektakel.
Het was een diepe terugkeer.
Een verzachting. Een bekrachtiging.
Een herinnering aan wie ik altijd al was —
lang voordat ik het wist.

Spirit wilde niet dat ik iemand anders werd.
Spirit wilde dat ik her-innerde wie ik ben.

De Lady of Deep Waters.
De healer of the Earth.
De vrouw die weet — en zich nu herinnert.

En precies vanuit dat veld werk ik vandaag:
Met planten als gidsen.
Met paarden als spiegels.
Met mensen die hun eigen lagen van pijn, kracht en zachtheid willen aanraken.

Ik begeleid solo reizen en kleine groepen,
met cacao, de Spirit van de Jungle, de Spirit van de Andes,
ademwerk, trauma release,
familieopstellingen, en diep cirkelwerk.

Niet als sjamaan met een titel,
maar als bedding —
voor wie wil thuiskomen in zichzelf.
Zoals ik zelf thuis ben gekomen.
Steeds opnieuw.
In de diepe wateren van de ziel.

Over mijn spiritnaam: Fearless Feather

Tijdens een voorgaande diepe ceremonie ontving ik de naam Fearless Feather.
Deze naam kwam niet als een gedachte, maar als een herinnering van mijn ziel —
een zielsessentie in klank, trilling en symboliek.

"Je bent onbevreesd en doortastend in jouw begeleiding,
maar doet dit zo zacht als een veertje."

Het is deze balans die mijn pad kleurt:
kracht én zachtheid, diepte én lichtheid,
de moed om te confronteren,
en de zachtheid om te dragen wat zichtbaar wordt.

"Fearless Feather" is geen titel.
Ze is een trilling.
Een uitnodiging om telkens opnieuw terug te keren naar wie ik werkelijk ben —
in het werk, in het ritueel, in elke ontmoeting.