Al 28 jaar kampte ik met slapeloosheid. Nacht na nacht lag ik wakker, uitgeput maar alert. Mijn slaap kwam in korte, gefragmenteerde blokjes – soms maar 1,5 uur, hooguit 3 uur per keer. Een volledige nacht doorslapen leek een onbereikbaar verlangen. Mijn lichaam leek voortdurend in een staat van paraatheid, alsof er iets niet veilig was.

De klachten begonnen tijdens mijn eerste zwangerschap. Oude trauma’s werden getriggerd, en ik dacht: dáár ligt de oorzaak.

In de jaren die volgden, bewandelde ik een intensief pad van heling: psychotherapie, hypnotherapie, regressietherapie, trauma release, en ook acupunctuur. Al die processen brachten inzichten, verzachting, ontlading. Maar wat bleef, was de slapeloosheid. Hoe diep ik ook ging, mijn systeem bleef wakker.

Tot in de nasleep van een plantenreis plots een glashelder inzicht kwam. Geen visioen, maar een innerlijke waarheid die ineens onontkoombaar werd: "Je wist dat naar Middelkerke gaan geen goed idee was. Je voelde het in je lijf. Je bent tegen je intuïtie ingegaan. En daar draag je nu de gevolgen van."

Die zin raakte me diep. Want ik had het gevoeld. Mijn lichaam gaf een duidelijke 'nee'. Maar ik ging toch. Waarom?

Om daar dieper naar te kijken, deed ik een familieopstelling. Wat daarin zichtbaar werd, bracht alles in een ander licht.

De verstrikking lag niet bij mij, maar bij mijn man. In de opstelling werd pijnlijk duidelijk dat hij mij – volledig onbewust – ziet als zijn moeder. Een moeder die er niet voor hem was. En haar moeder was er ook niet voor haar. Een patroon van emotionele afwezigheid dat zich over generaties herhaalde. In dat patroon had hij mij op de plek van zijn moeder gezet. En ik – zonder het te beseffen – was daar in meegegaan.

Door deze dynamiek te herkennen en systemisch terug te geven wat niet van mij is, kon ik mezelf bevrijden uit die plek. Ik kreeg mijn eigen plek terug. En precies op dat moment gebeurde er iets wat ik al jaren had opgegeven:

Mijn slaap veranderde. Plots. Van blokjes van 1,5 tot maximaal 3 uur per nacht… naar zes volle uren slaap, aan één stuk. Zonder onderbreking. Zonder strijd.

Voor het eerst in 28 jaar werd ik wakker met het gevoel: ik heb écht geslapen.

Geen therapie, geen techniek had dat ooit kunnen brengen. Maar deze ene systemische verschuiving wel.

Wat ik geleerd heb

Soms ligt de oorzaak van hardnekkige klachten niet in ons persoonlijke verhaal, maar in het systeem waar we deel van uitmaken. Familieopstellingen brengen onzichtbare dynamieken aan het licht: rollen die we onbewust op ons nemen, uit liefde of loyaliteit. En pas als we dát zien, komt er ruimte voor échte rust.

Misschien herken je iets in mijn verhaal. Misschien heb jij ook al álles geprobeerd, en blijft je systeem waakzaam. Dan wil ik je uitnodigen om verder te kijken dan jezelf – naar je plek in het grotere geheel. Soms ligt dáár de sleutel naar heling.